Tanzania dagboek 7-9-2009
Door: wimwalraven
Blijf op de hoogte en volg Wim
11 Juni 2011 | Tanzania, Dodoma
Tanzania dagboek 7 september 2009
Letterlijk met het hoofd in de wolken verlaten we de crater lodge.
Via een rood aarden pad in dichte mist rijden we nog een stuk op de kraterrand.
Dan wordt de afdaling ingezet met scherpe haarspeldbochten waar stuurmanskunst vereist is.
Onze trommelvliezen geven het signaal dat we nog steeds dalen.
Onderweg delen we aan Massai kinderen nog wat levensmiddelen uit die we uit de lunchbox over hadden gehouden
Ze vechten er om.
Na enige tijd gereden te hebben komen uiteindelijk op de mooi asfaltweg terecht.
Deze weg is door Japanners aangelegd en heeft een belangrijke functie in het locale verkeer.
Een mini tyfoon trekt onze aandacht. Een hevige wervelwind langs de kant van de weg
Een mini tyfoon die veel stof opzuigt in een lange slurf naar boven.
Kinderen en dieren nemen snel de benen als ze hem aan zien komen. Als je er midden in terecht komt lijkt me dat geen pretje.
Na een paar foto’s genomen te hebben vervolgen we onze weg met Moison aan het stuur.
We naderen een dorp waar de maandelijkse markt gehouden wordt.
Het is een drukte en chaos van belang.
Iedere boer of boerin zoek een goed plekje om zijn koopwaar uit te stallen op een zeil op de grond.
Wat aangeboden wordt loopt sterk uiteen.
Ik zie koffers,2e hand riemen, veel tweede hands kleding en schoenen, potten en pannen te veel om op te noemen.
Op de grond zitten enige vrouwen touw te vlechten van sisal vanaf hun tenen vlechten ze handig en vlug de losse bundels sisal tot mooie witte touwen die gretig aftrek vinden bij de boeren.
Verderop verkopen de boeren hun vee. De Massai proberen hun slag te slaan met een koopje voor een mooi zwart rund.
Het is een gedrang en gekrioel van mensen en dieren.
Kinderen zwermen hinderlijk om ons heen en proberen ons van allerlei snuisterijen te slijten.
Maar wat moet je er mee. Zelfs op de bazaar kijkt men er niet naar om.
We stappen weer in nadat Trix bijna een lammetje had gekocht.
Links af een grindpad in en we gaan richting de toegangspoort van het Tarangeri park.
Het woord park moeten niet al te letterlijk nemen. Het park omvat ongeveer 2600 vierkante kilometer. In dit steppegebied stromen verschillende riviertjes tevens is er een moeras.
Dit gehele gebied is in 1970 tot wildreservaat verklaard.
Er huizen momenteel veel olifanten.
We rijden de lodge binnen en staan een beetje verloren in de immens grote ontvangsthal.
Een drager brengt de koffers op zijn hoofd naar de kamer en we puffen even uit.
Na de luncht doen we geen game drive meer en genieten vanaf het ronde terras van de omgeving met acaciabomen en baobab bomen of te wel apenbroodboom
Niet alle dieren die hier verblijven nemen deel aan de jaarlijkse trek: impala’s , koedoes, gazellen, en giraffen blijven in het park.
Er schijnen hier in dit park ook pythonslangen te zijn die zich om de boomtakken kronkelen.
Voor het eten nemen we nog een aperitief op het terras.
Tot onze verbazing staat er een hele kudde olifanten op nog geen 30 meter van het terras aan de acaciabomen met hun scherpe dorens te rukken.
Het is tijd voor het avondeten .We worden begeleid door een Tanzaniaans meisje in een prachtige kanga
Een kanga is een veelkleurige doek die door de vrouwen hier gedragen wordt.
Het is mooi,beschermt soms tegen de kou of zon.
Kan ook makkelijk tot een decoratieve hoofddoek gevormd worden.
Moeders wikkelen hun kleintjes in de kanga zodat ze gemakkelijk op de rug gedragen worden zoals je hier veel op straat ziet.
We lezen nog wat en luisteren naar de geluiden in het bos voor ons en naar de olifanten en vallen al snel in slaap.
Wally
Letterlijk met het hoofd in de wolken verlaten we de crater lodge.
Via een rood aarden pad in dichte mist rijden we nog een stuk op de kraterrand.
Dan wordt de afdaling ingezet met scherpe haarspeldbochten waar stuurmanskunst vereist is.
Onze trommelvliezen geven het signaal dat we nog steeds dalen.
Onderweg delen we aan Massai kinderen nog wat levensmiddelen uit die we uit de lunchbox over hadden gehouden
Ze vechten er om.
Na enige tijd gereden te hebben komen uiteindelijk op de mooi asfaltweg terecht.
Deze weg is door Japanners aangelegd en heeft een belangrijke functie in het locale verkeer.
Een mini tyfoon trekt onze aandacht. Een hevige wervelwind langs de kant van de weg
Een mini tyfoon die veel stof opzuigt in een lange slurf naar boven.
Kinderen en dieren nemen snel de benen als ze hem aan zien komen. Als je er midden in terecht komt lijkt me dat geen pretje.
Na een paar foto’s genomen te hebben vervolgen we onze weg met Moison aan het stuur.
We naderen een dorp waar de maandelijkse markt gehouden wordt.
Het is een drukte en chaos van belang.
Iedere boer of boerin zoek een goed plekje om zijn koopwaar uit te stallen op een zeil op de grond.
Wat aangeboden wordt loopt sterk uiteen.
Ik zie koffers,2e hand riemen, veel tweede hands kleding en schoenen, potten en pannen te veel om op te noemen.
Op de grond zitten enige vrouwen touw te vlechten van sisal vanaf hun tenen vlechten ze handig en vlug de losse bundels sisal tot mooie witte touwen die gretig aftrek vinden bij de boeren.
Verderop verkopen de boeren hun vee. De Massai proberen hun slag te slaan met een koopje voor een mooi zwart rund.
Het is een gedrang en gekrioel van mensen en dieren.
Kinderen zwermen hinderlijk om ons heen en proberen ons van allerlei snuisterijen te slijten.
Maar wat moet je er mee. Zelfs op de bazaar kijkt men er niet naar om.
We stappen weer in nadat Trix bijna een lammetje had gekocht.
Links af een grindpad in en we gaan richting de toegangspoort van het Tarangeri park.
Het woord park moeten niet al te letterlijk nemen. Het park omvat ongeveer 2600 vierkante kilometer. In dit steppegebied stromen verschillende riviertjes tevens is er een moeras.
Dit gehele gebied is in 1970 tot wildreservaat verklaard.
Er huizen momenteel veel olifanten.
We rijden de lodge binnen en staan een beetje verloren in de immens grote ontvangsthal.
Een drager brengt de koffers op zijn hoofd naar de kamer en we puffen even uit.
Na de luncht doen we geen game drive meer en genieten vanaf het ronde terras van de omgeving met acaciabomen en baobab bomen of te wel apenbroodboom
Niet alle dieren die hier verblijven nemen deel aan de jaarlijkse trek: impala’s , koedoes, gazellen, en giraffen blijven in het park.
Er schijnen hier in dit park ook pythonslangen te zijn die zich om de boomtakken kronkelen.
Voor het eten nemen we nog een aperitief op het terras.
Tot onze verbazing staat er een hele kudde olifanten op nog geen 30 meter van het terras aan de acaciabomen met hun scherpe dorens te rukken.
Het is tijd voor het avondeten .We worden begeleid door een Tanzaniaans meisje in een prachtige kanga
Een kanga is een veelkleurige doek die door de vrouwen hier gedragen wordt.
Het is mooi,beschermt soms tegen de kou of zon.
Kan ook makkelijk tot een decoratieve hoofddoek gevormd worden.
Moeders wikkelen hun kleintjes in de kanga zodat ze gemakkelijk op de rug gedragen worden zoals je hier veel op straat ziet.
We lezen nog wat en luisteren naar de geluiden in het bos voor ons en naar de olifanten en vallen al snel in slaap.
Wally
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
