Pakistan Sialkot 28,29-05-2011

Dagboek Sialkot 28 mei 2011-05-28

Gisteravond eindelijk weer eens een boek gelezen en dan is het gauw laat als het spannend is.
Vandaag wat later opgestaan omdat het zaterdag is. Terwijl ik de spannende detective zit te
lezen wordt er op de deur geklopt om de kamer schoon te maken. Een jongeman met versleten kleren en een groezelige baard staat in de deuropening met een dweil als enig schoonmaak attribuut die nodig een wasbeurt nodig heeft.
Onder de bedden wonen geen mensen, dus de klus is snel geklaard.
3x Door de kamer gezwabberd met de vieze dweil en het werk is weer gedaan.
Daarna is de badkamer aan de beurt. Als ik als snelle lezer de volgende bladzijde omsla van het boek zie ik hem net de buitendeur weer dicht doen.
In mijn naïviteit denk ik nog dat hij schoonmaakmiddelen en water halen is.
Hij blaast nog een keer door de brievenbus en de kamer is weer schoon.

Even later bestel ik een kop koffie via de telefoon met het nummer van de roomservice zoals mij uitgelegd is toen ik arriveerde.
Na een kwartier zie ik dezelfde jongeman verschijnen met een broek aan die nog in de wachtkamer voor de wasserij zit
Op het dienblad een kannetje heet water en een pot oploskoffie waarvan ik het merk niet meer kan uitspreken.
Je begint er ook van te stotteren.
Het is behelpen in de vreemde maar je moet toch wat als je van koffie houdt.

Een oudere man met een grote witte snor en groene legerbaret zwaait de deur van het restaurant open als hij mij weer ziet.
Springt in de houding en salueert met trillende hand.
Hij lacht erbij alsof het allemaal niet zo serieus bedoeld is.
Vanaf mijn tafel waar intussen een gegrilde vis staat te wachten zie ik hoe de ballonnenverkoper buiten op een handige wijze zijn negotie probeert te slijten.
Aan een lange hengel hangen tientallen ballonnen in allerlei vormen en de mooiste kleuren.
De kinderen die het restaurant of de winkels met hun ouders bezoeken kijken hun ogen uit.
De verkoper geeft elk kind alvast een touwtje in de hand met een mooie ballon.
De kinderogen schitteren bij het zien van hun nieuwe bezit.
De moeder die even onoplettend was grijpt direct in en pakt vliegensvlug de ballonnen weer van de kinderen af
De meisjes zetten het op een huilen.
Eerst een ballon krijgen en je eigen moeder pakt hem weer af.
De verkoper druipt af naar de volgende klantjes die uit de geparkeerde auto’s komen.
De concurrentie komt letterlijk om de hoek kijken als er zich twee nieuwe kapers op de kust melden.
Geen ballonnen maar complete kinderbadjes in regenboogkleuren die al opgeblazen zijn.
Ik zie de kinderen wijzen, want wie wil er nu niet een heerlijk badje in de tuin met deze hitte.
Bij een flesje limonade in het restaurant worden alle tranen gedroogd en is het leed van het kortstondige bezit van de ballon snel geleden.







29 mei 2011-05-30
Vroeg opgestaan om naar een Deense kerk te gaan in Sialkot.
Gisteren heb ik nog een mevrouw gebeld waarvan ik het adres via via kreeg.
Als Christin zou zij ook lid zijn van deze kerk
Om half tien sta ik af te dingen om een riksja te krijgen die mij kan vervoeren naar de kerk
Sialkot is een grote garnizoensplaats van het Pakistaanse leger met tientallen uitgebreide kazerne terreinen.
Sialkot ligt niet ver van de Indiase grens.
Deze 2 landen vechten al jaren hun geschil uit over grensbepalingen.
De wegen van de stad lopen dwars door deze kazerne en compounds heen.
Wegens de gespannen situatie na de Amerikaanse aktie tegen Bin Laden rijden er voortdurend zwaar gewapende patrouilles door de stad.
Roadblocks met gewapende militairen vindt je regelmatig waar je ID gevraagd wordt.
Tot nu toe was dat vlekkeloos verlopen.
Maar op zondagmorgen zo vroeg en er niet veel te doen is word ik aangehouden en verder naar een MP militaire politie met rode baret en koppel gebracht.
Hij vraagt naar mijn Identiteitskaart en het doel van mijn reis.
Ik maak de MP die onderuitgezakt naar zijn sms zit te gluren duidelijk dat ik graag naar de kerk wil om 10 uur.
Hij vraagt naar een invitatiebrief van de kerk.
Helaas moet ik hem het antwoord schuldig blijven.

Nee buitenlanders worden niet zomaar toegelaten op dit militaire terrein.
Dan maar naar de majoor gebeld.
Komt er aan zegt hij verder geeuwend en ongeïnteresseerd. Ik voel dat ik in de tang ben van een soort machtswellusteling die nog niet het alfabet kent.
Hij roept voortdurend om vertaling aan een collega met zwarte baard, die mij erg vriendelijk te woord staat.
Hij bevestigt dat het wachten is op de majoor.
Na een half uur in de brandende zon gestaan te hebben vraag ik of de majoor al opgestaan is en nog van zins is mij te woord te staan.
Ik wijs op mijn horloge.
Na 3 kwartier draaien ze zelf er maar een punt aan en vertellen dat hun meerdere erg druk is op zondag morgen met geen kip op de weg
Helaas, ondanks al mijn vastberadenheid moet ik bakzeil halen en maak rechtsomkeer naar de nog steeds wachtende riksjarijder. Die onmiddellijk begint over het tarief van wachten en terugtocht.
Ja het zal mij een worst wezen
Teleurgesteld terug naar het hotel waar ik een mooi stuk lees uit het dagboek van Ds. Troost.
Tenslotte lees ik de geschiedenis van Daniel nog eens na .Zou ik het wel goed verteld hebben aan de jongens afgelopen week?
Gelukkig klopt het tot op de millimeter.
Het is toch een wonderlijk en prachtige verhaal. Ik zie nog zo de plaat uit de kinderbijbel van W. G .v. d. Hulst voor me , die mijn moeder voorlas aan tafel.
Een kleine dreumes die door zijn moeder in de tempel gebracht werd.
Ze kijkt nog een keer om en weg is ze.